از جمله خاصیتهای بشر افراط و تفریط است ، انسان اگر در حد اعتدال‏ بایستد کوشش میکند میان تغییرات نوع اول و نوع دوم تفکیک کند . کوشش‏  میکند زمان را با نیروی علم و ابتکار و سعی و عمل جلو ببرد ، کوشش میکند خود را با مظاهر ترقی و پیشرفت زمان تطبیق دهد و هم کوشش میکند جلو انحرافات زمان را بگیرد و از همرنگ شدن با آنها خود را برکنار دارد .
اما متأسفانه همیشه اینطور نیست ، دو بیماری خطرناک همواره آدمی را در این زمینه تهدید میکند :

 

بقیه در ادامه مطلب...

امام باقر، محمد بن على بن الحسین علیه السلام لقبش ((باقر)) است . باقر یعنى شکافنده . به آن حضرت ((باقرالعلوم )) مى گفتند، یعنى شکافنده دانشها.

مردى مسیحى ، به صورت سخریه و استهزا، کلمه ((باقر)) تصحیف کرد به کلمه ((بقر)) یعنى گاو به آن حضرت گفت :((اَنْتَ بَقَرٌ؛ یعنى تو گاوى !!)).

امام بدون آنکه از خود ناراحتى نشان بدهد و اظهار عصبانیت کند، با کمال سادگى گفت :((نه ، من بقر نیستم من باقرم )).

مسیحى : تو پسر زنى هستى که آشپز بود.

((شغلش این بود، عار و ننگى محسوب نمى شود)).

مادرت سیاه و بى شرم و بدزبان بود.

((اگر این نسبتها که به مادرم مى دهى راست است ، خداوند او را بیامرزد و از گناهش بگذرد و اگر دروغ است ، از گناه تو بگذرد که دروغ و افترا بستى )).

مشاهده این همه حلم ، از مردى که قادر بود همه گونه موجبات آزارد یک مرد خارج از دین اسلام را فراهم آورد، کافى بود که انقلابى در روحیه مرد مسیحى ایجاد نماید و او را به سوى اسلام بکشاند.

مرد مسیحى بعدا مسلمان شد.